Hazret-i Ebülhasan Harkânî (k.s.) kendisini ziyâret eden Sultan Gaznell Mahmûd'u oturduğu yerden Kalkmadan karşılamıştı. Sultan kendisine:

- Efendim! Lütfen bana nasîhat buyurun, Buyurdu ki:

- Ey Sultani Şu dört şeye dikkat et: Günâhlardan sakın, namazı cemâ'atle kıl. Cömert ol, Allâhü Teâlâ'nın yarattıklarına şefkatli ol, Sultan;

- Bana duâ buyurl dedi. Hazret-i Harkânî (k.s.):

- Ey Mahmûdl Âkıbetin iyi olsun, inşâallah.

Sultan, bir kese altını Harkânî Hazretlerinin önüne koydu. O da sultanın önüne bir yufka ekmeği koydu. Sultan yufkadan, bir lokma ısırdı. Fakat lokmayı yutama-yınca buyurdu ki:

- Bir lokma ekmeği yutamıyorsun. İster misin, şu bir kese altın da, bizim boğazımızda kalsın! Biz parayla alâkamızı, çoktan kestik. Lûtfen şu altınları alsınlar.

Bunun üzerine sultan kendisinden bir hediye ricâ etti. Harkânî Hazretleri ona, sırtındaki hırkayı armağan etti!

Sultan Mahmûd ayrılırken, Hazret-i Harkânî ayağa kalkarak onu uğurladı. Sultan:

- Geldiğimiz zaman hiç iltifat etmemiştiniz. Şimdi ayağa kalkmanızın hikmeti nedir? diye sordu.

- Buraya sultanlık gurûruyla gelmiştiniz. Şimdi ise üzerinizde; dervişlik nûru parlıyor!

Sultan, gazâya gitmek üzere ayrıldı. Sümenât mevkiine gelince, kalbine mağlûb olma korkusu düştü. Sonra Ebülhasen'in hırkasını eline alarak duâ etti.

- "Yâ Rabbi! Bu hırkanın sâhibi hürmetine, bizi kâfirlere galip kıl! Zafer kazanırsak bütün ganîmeti dervişlere dağıtacağım..."
Az sonra düşman tarafında bir fırtına çıktı! Toz-duman arasında göz gözü görmez hâle geldil Kargaşa içinde kalan düşman, birbirlerini kırdı. Kalanlar ise, kaçtılar. Zafer, Gaznelilerin oldu. O gece sultanın rüyâsına giren Harkânî Hazretleri (k.s), "Ey Mahmûd!.. Dervişlerin hırkası hürmetine, zafer kazandın! Fakat o duâda isteseydin, kâfirlerin hidâyetine de vesîle olabilirdin!" buyurdu.