Bir gün bir zat eşeği üzerine buğday yükler ve öğütmek üzere değirmene gider. Devamını kendisi şöyle anlatıyor;

"Tam buğdayı eşekten aldım, eşek kaçtı. Ardından benden bahçe kiralayan komşum geldi. 'Bu gün nöbet senin, bahçeyi sen sulayacaksın, sulamazsan nöbet geçer' dedi.
...
Günlerden cuma idi. Kendi kendime 'cuma namazı bu olanlardan daha sevimli' dedim.

Ve hepsini bırakıp cuma namazına gittim. Evime döndüm birde ne göreyim, bizim değirmendeki buğday öğütülmüş, hamur bile pişirilmiş, ayrıca tarla sulanmış, eşekte eve dönmüş.

Merak edip hanıma sorunca hanımım;

'Bizim komşu değirmene gitmiş, bizim çuvalları kendi çuvalları zannederek öğütmüş, eve getirince o çuvalların bizim çuvallar olduğunu anlamış, ben de gidip oradan evimize getirdim.

Tarlaya gelince; su konşunun tarlasına gelince dolup taşmış bizimki de sulanmış' dedi

Bende bunları görünce taat ve ibadet üzerine devam ettim" dedi.

Dürretül Vaizin - Cild 2